Lieke Bronts
‘Er gaat altijd wel ergens een gordijntje opzij’
Lieke Bronts (49) was de rebel van Loosbroek. Ze toog als enige uit haar klas naar het gymnasium en besloot op 15-jarige leeftijd al het dorp, haar ouders en haar vriendinnen te verlaten. Ontzetting alom. Een reis over de wereld en bijzondere ontmoetingen volgden. Het rebelse is er nog steeds, maar ze vond ook rust; met haar man Erik Coppens is ze al 30 jaar thuis in Uden.
“De eerste keer dat ik thuis wegliep was naar school,” vertelt Lieke die toen nog ‘Angelieke’ heette. “Vanuit de zandbak recht de klas in. Ik wilde leren en dat ging me goed af. Ik heb een fantastische lagereschooltijd gehad. Ook buiten school. Ik was geen meisjesmeisje, ik klom liever in bomen dan dat ik met poppen speelde, en daar was alle ruimte voor. Verder was er niets dan de wekelijkse rode Biebbus, ik had nooit genoeg aan de tien boeken die ik dan leende. Het was de tijd van ‘zondagse kleren’, melk, eieren en aardappels halen bij de boer, groenten uit eigen tuin en het brood laten opschrijven in het boekje van de bakker. Ora et labora: Bid, werk, regels en sociale controle dat was het wel een beetje. In mijn herinnering was er elke dag een kerkdienst. Daarom werd ik misdienaar, had ik tenminste wat te doen als ik er toch naar toe moest.”
SPICE GIRLS
Ondergeschiktheid en onderdrukking verdraagt ze niet. “Ik kon het niet toestaan dat mij een geloof werd opgelegd en dat werd voorgeschreven met wie ik mocht omgaan en met wie niet. Je mag de kachel niet aanraken want dan brand je je vingers, maar dat wilde ik dan toch altijd eerst zelf voelen. Ik ben in Den Bosch gaan wonen en later in Veghel. Werken en leren heb ik altijd gecombineerd. Ik volgde een managementopleiding in Londen, waar ik werkte voor EMI. De Britse platen-maatschappij met – toen nog – een vestiging in Uden. Ik werkte er o.a. met Paul McCartney, de Spice Girls en Robbie Williams. Daarna heb ik 15 jaar in het management van de Rechtbank Oost-Brabant gezeten, waar ik leiding gaf aan 120 griffiers. Nu doe ik crowdfunding en werk voor Ons Welzijn, waar ik bij mensen thuis de administratie verzorg als ze dat zelf niet (meer) kunnen. Erg dankbaar om te doen.”
WILDE HAREN
Haar werk en haar reislust brachten haar op veel bijzondere plekken op de wereld. Ze trok o.a. rond in Thailand, Mexico, Sri Lanka, Ethiopië, Jemen, Botswana, Mongolië, Madagaskar, Siberië, Chili en Beijing. Eind dit jaar staat de Indian Summer in Noordoost Amerika en Canada op het programma. “Reizen scherpt je geest en geeft je een beter wereldbeeld. Ik heb veel geleerd en dat was nodig. Hoewel ik goede herinneringen heb aan Loosbroek, kijk ik er toch met gemengde gevoelens op terug: Ik zou er niet meer willen wonen, het is me te klein, als je er doorheen fietst gaat er altijd wel ergens een gordijntje opzij. Bovendien zou ik Uden te veel missen. Gelukkig is de band met mijn ouders nu sterker dan ooit. Ik kom er bijna wekelijks, met mijn cabrio, omdat mijn wilde haren toch de ruimte nodig hebben.” Sommige dingen zijn voor altijd.
Tekst: Mathieu Bosch. Foto: Lieke Bronts.