Jacky Kanters
‘Je leeft maar één keer maar als dat twee keer was dan zou ik nog een leven in Australië willen hebben’
De foto’s voor het ommetje zijn al gemaakt als ik het erf op kom rijden. Dus we kunnen meteen starten. Ik ben aan de Bosschebaan bij Jacky Kanters (57). Als eerste wil hij mij de lege stallen laten zien en vertelt hij honderduit. “Eerst stond hier het jongvee en bij mijn broer Marcel stonden 180 melkkoeien want samen runden we melkveebedrijf Familie Kanters maar we mee zijn gestopt helaas. Het is niet leuk om te moeten stoppen maar het loopt zo. Ik heb er zelf ja op gezegd en het is onomkeerbaar nu de stallen leeg en schoon zijn. Er is namelijk veel werk op een boerderij zoals 2x per dag de koeien melken die bij Marcel stonden maar er komt veel meer arbeid bij kijken en dat lukte gewoon niet meer. Ik heb nog wel mijn eigen grond rondom de boerderij en die blijf ik zelf bewerken samen met onze Mart.”
Woonboerderij
Jacky is getrouwd met Chantal en samen zijn ze begonnen in Schijndel, daar hadden ze ook een rundveebedrijf maar in 2007 zijn ze naar Loosbroek verhuisd. Hier woonden ze dichterbij zijn ouders en broer zodat ze samen het melkveebedrijf konden beheren. Ze kochten hier de boerderij van de familie Hurkmans. “We wilden de woonboerderij graag verbouwen maar we liepen ertegenaan dat het een cultuurhistorische waarde had en dan heb je je te houden aan een aantal regels dus we moesten in overleg met de gemeente. Uiteindelijk hebben we een mooie nieuwe woonboerderij gebouwd in dezelfde stijl.” Samen hebben ze drie zonen, Ivo (26), Bas (25) en Mart (23).
Samenwerken
Tijdens onze wandeling vertelt Jacky dat hij op zijn 21ste een jaar in Australië heeft gewoond en gewerkt. “Ik zou boer worden maar ik wilde ook graag naar Australië, daar heb ik op een melkveebedrijf gewerkt. Je leeft maar één keer maar als dat twee keer zou zijn dan zou ik daar mijn tweede leven willen leiden, het is een prachtig land maar het is ook erg ver weg!” Toen hij terugkwam uit Australië bleek dat zijn broer ook wilde boeren en gingen ze samenwerken in het bedrijf van hun vader. “Samen iets doen, wij kunnen dat goed, we laten elkaar in onze waarde en we vullen elkaar goed aan. Toen ik hoorde dat Marcel moest stoppen hoopte ik nog een tijdje dat het goed zou komen want ik wilde nog wel langer doorgaan, maar het was niet zo dus daarna kon ik de knop omzetten. Het is jammer dat we elkaar nu minder vaak zien en spreken want eerst was dat dagelijks.”
Stofvreters
Jacky werkt nu twee dagen in de week bij Engelen Groen in Uden waar hij het onderhoud verzorgt van o.a. de sportvelden en het openbaar groen zoals het aanplanten van nieuwe bomen. Met een tractor rijdt hij overal naartoe. En dat is ook meteen een van zijn grootste hobby’s. “Ik heb thuis vijf tractors in de schuur waaronder drie oldtimers die ik helemaal uit elkaar haal en weer opknap. Ook zit ik bij Dorsclub de Stofvreters die activiteiten verzorgen op oogstdagen en sta ik met mijn oude tractor op de Pinksterfeesten in Nistelrode, waar oude ambachten herleven.
Boerenschuur
Als hij in zijn vrije tijd niet bezig is met het sleutelen aan een van zijn trekkers met op de achtergrond de radio op 100%NL, dan gaat hij eropuit met Chantal. Samen gaan ze regelmatig fietsen, bezoeken ze musea en voorstellingen. “Eerst wist ik niks van kunst, ik kende het niet maar de opa van Chantal was kunstschilder Kees Bastiaans en toen ik voor het eerst bij haar thuis kwam keek ik mijn ogen uit. Overal hangen schilderijen, dat was bij ons thuis niet zo.” Dat maakte ook dat hij enkele jaren geleden zijn erf openstelde voor de theatervoorstelling Eldorado in de wei, over het leven op het platteland en de gevaren van een drugslab in een boerenschuur. “Een mooie ervaring om al die verschillende mensen hier te ontmoeten.”
Aardappels
Ondanks dat hij graag op de trekker zit en er aan sleutelt heeft hij ooit voor de landbouwschool gekozen en verkiest hij vee boven machines. “Ik heb dan wel geen koeien meer en het is te rustig op het erf want er lopen zelfs geen kippen, maar ik ben nog wel akkerbouwer. Ik heb mijn grond waar we nu aardappels, bieten en maïs op verbouwen en ik geniet ervan als ik zo rondkijk over de weilanden dan voel ik me echt boer.” Alleen de jongste zoon woont nog thuis maar op dinsdagavond schuiven de andere zonen met aanhang aan voor de maaltijd. “Ja, soms kook ik ook en dan bak ik zelfgemaakte frietjes van mijn eigen piepers, dat is toch het allerlekkerste!”
Tekst: Willemien Manders | Foto: Wim Roefs