Hans van Doorn
‘Het mooiste is om de kinderen te zien groeien’
Hans van Doorn woont dan wel niet in Loosbroek, maar alle kinderen in het dorp kennen hem. Hij is namelijk de conciërge van de Sint Albertusschool.
Wat een conciërge allemaal doet? “Je kunt beter vragen wat ‘ie níét doet,” zegt Hans lachend. “Kopiëren, thee zetten voor de juffen, toezicht houden bij de kinderboerderij, kleine reparaties…” Maar al snel wordt duidelijk dat deze taken niet het belangrijkste zijn voor Hans. Voor hem draait het om de mensen: “Tijd maken voor de kinderen en het onderwijsteam zo goed mogelijk ondersteunen.”
Schot in de roos
Hans woont in Mariaheide met zijn vrouw. Samen hebben ze twee kinderen en zijn ze trotse opa en oma van drie kleinkinderen. “Mijn grootste rijkdom,” voegt Hans toe. Zijn loopbaan begon bij de Mars, daarna werkte hij als machinaal houtbewerker en bij de brandweer. Totdat de kans kwam om conciërge te worden op de school van zijn kinderen. “De directeur kende me goed en dacht dat het werk wel iets voor mij zou zijn. Het bleek een schot in de roos. Later heb ik ook op ROC de Leijgraaf gewerkt, met een heel andere doelgroep, maar ook hartstikke leuk. En vier jaar geleden begon ik hier. Het voelt alsof de cirkel rond is: vroeger ging ik hier zelf uit, later bracht ik mijn kinderen naar Lunenburg, en nu werk ik hier.”
Hans geniet enorm van zijn werk. “We hebben een geweldig team, en ook binnen de Filios Scholengroep is het contact heel prettig. Ze nemen echt de tijd voor je. Met de andere conciërges binnen de scholengroep heb ik ook een goede band, ik heb bijvoorbeeld veel geleerd van bovenschoolse conciërge Henk Dekkers.” Het werk als conciërge is elke dag anders en dat maakt het zo leuk. “Maar het mooiste is om de kinderen te zien groeien,” zegt Hans. “Ik heb ze niet één jaar, maar acht jaar onder mijn hoede, zeg ik altijd. En elke leeftijd heeft iets bijzonders. De kinderen komen vaak naar me toe voor een praatje of om hun hart te luchten. Ik luister en probeer ze te laten zien dat het soms helpt om dingen vanuit een ander perspectief te bekijken. Het doet me goed als een kind later zegt: ‘Bedankt voor de tip, meneer Hans.’”
Je mag hier jezelf zijn
Hans maakt geen onderscheid. “Als kinderen stout zijn, horen ze dat van me. En als ik zie dat er gepest wordt, grijp ik meteen in. Dat gaat me aan het hart. Maar als ze lief zijn, krijgen ze net zo goed een compliment.” Hij vertelt met een glimlach over de gemoedelijke sfeer op de Sint Albertusschool. “Ons kent ons hier in Loosbroek en hier op school mag je zijn wie je bent. Typisch voor de Sint Albertus is dat de kinderen zoveel samen spelen, niet alleen met hun eigen klas maar met de hele school. Het is prachtig om te zien hoe kinderen uit groep 8 de kleintjes uit groep 1 mee op sleeptouw nemen.” De band met de kinderen is voor Hans het allermooist. “Als ze me roepen om een fietsband op te pompen, leg ik met liefde mijn boterham aan de kant. Ik hoop dat ik dit werk nog een paar jaar kan blijven doen. Het zou geweldig zijn om hier mijn afscheidsfeest te vieren als ik met pensioen ga.”
Tekst: Cindy van Haaren | Foto: Wim Roefs