FRANCIEN LUNENBURG
‘Stilzitten kan ik niet, ik kan alles dus ben ik altijd bezig’
Francien Lunenburg is een Dintherse: geboren ‘op Beugt’, 67 jaar geleden. Ze was de jongste, pas 9 maanden oud, toen haar vader overleed en haar moeder achterbleef op de boerderij met 7 kinderen waarvan de oudste pas 9 jaar was. Toch had ze een fijne jeugd en, nog steeds, een hechte warme gezinsband. Met grote regelmaat komen de 5 broers en 2 zussen van Zutphen bij elkaar. In juni van dit jaar telden ze samen maar liefst 500 jaar! Als twintiger bracht de liefde Francien naar Loosbroek waar ze met haar Willie, met wie ze nu 42 jaar getrouwd is, ging wonen in de Jan Dobbelsteenstraat in het huis dat ze samen bouwden. Daar werden haar kinderen geboren: dochter Brenda (39) en zoon Cor (37) en inmiddels kun je er op dinsdag en donderdag haar 4 kleinkinderen vinden: Vinz, Jiem, Sofie en Lars.
Altijd bezig
“Ik ben sinds vorig jaar met pensioen, maar heb lang en hard gewerkt: 10 jaar in de gezinszorg in Veghel, 30 jaar gepoetst, 22,5 jaar op Laverhof, waarbij ik op mijn 60e nog mijn zorgdiploma heb gehaald.” Op hetzelfde Laverhof is ze nu als vrijwilligster te vinden en verwent ze er bewoners met mooie geknipte en gelakte nagels, waarbij natuurlijk ook een praatje en de nodige aandacht hoort. Vrijwilligerswerk is haar niet vreemd: in Loosbroek heeft ze ook veel gedaan: buurtvereniging, vormsel- en communiegroep, bestuur en invalkracht peuterspeelzaal, basisschool, kindervakantieweek en begeleiding van de pupillen van Korloo en WHV, kortom teveel om op te noemen. Met recht een bezige bij! “Stilzitten kan ik niet, ik kan alles dus ben ik altijd bezig, ik heb zelf mijn huis geschilderd en de tuin is mijn grote hobby … alleen als de zon schijnt: dan pak ik graag een boek en een tuinstoel.” Ook op andere gebieden laat en liet Francien van zich horen: “Ik ben 30 jaar geleden al bezig geweest met het realiseren van een tennisbaan in Loosbroek, maar helaas zonder resultaat!” Druk heeft ze zich ook gemaakt over de slechte fietspaden, waar ze dagelijks mee werd geconfronteerd op weg naar haar werk. “Ik heb de verantwoordelijken brieven geschreven, ingezonden stukken in de krant en ben ook zelf in gesprek gegaan met de verkeersdeskundige van de gemeente. De burgemeester beloofde zelfs met mij te fietsen om het zelf te ervaren, maar dat ging uiteindelijk niet door. Wel is vorig jaar een wethouder op de fiets gestapt met mij en eindelijk, na mijn pensioen is er iets aan gedaan.”
Veel fietsen
Vakantie: dat betekent ver en veel fietsen met man Willie. “We kwamen op een gegeven moment in Groningen en herkende het bankje bij de kerk waar we een vorige reis ook al koffie dronken: dat was voor ons een reden om eens over de grens te gaan kijken.” Inmiddels zijn België en Duitsland ook bekend terrein voor de twee fanatieke fietsers. Met gemak trappen ze ruim 100 km per dag weg en ze zetten hun getrainde benen net zo gemakkelijk in om de kinderen op te zoeken op hun vakantieadressen in bijvoorbeeld Ommen of Bergeijk. “Alles gaat mee op de fiets: tent, maar ook kookspullen. Ik denk dat niemand in Loosbroek er zoveel zwaar beladen kilometers op heeft zitten dan wij!” Francien is erg te spreken over de gastvrijheid van onze buren in Duitsland: behulpzaam, vriendelijk en voor een zacht prijsje smullen van een heerlijke schnitzel. Een ijsje eten doen ze anders dan de meesten van ons: “We kopen een grote bak bij de supermarkt, fietsen er een uurtje mee rond tot het lekker zacht is en lepelen die dan samen leeg!” Als de kinderen een lepel op de foto zien weten ze al hoe laat het is: ijstijd!
Friet en ijs
Met de kinderen gaan ze jaarlijks op pad en onlangs, toen Willie en Francien hun 40 jarig huwelijksjubileum hadden, heeft ‘Vrienden van Amstel’ plaats gemaakt voor de Efteling. Vooral ook de kleinkinderen genieten daar enorm van, net als van de zondagse friet en ijs met zijn allen samen in Loosbroek.
Tekst: Mieke Bossers | Foto: Maddelon Dekkers