Pierre van den Helm
‘Een dag of drie dagen en dan hup…weer door naar een volgend paradijsje!’
Pierre van den Helm (55) woont met zijn vrouw Jozette en hond Diesel sinds 2009 aan de Krommedelseweg in een door hen geheel verbouwd huis op de plek van Jozette’s ouderlijk huis. Dochter Pleun is inmiddels uitgevlogen en woont in Tilburg op kamers. Pierre is geboren en opgegroeid in Heesch maar heeft daar eigenlijk niks meer mee. Zoveel temeer met Loosbroek, waar het volgens hem ‘goed toeven’ is en hij veel mensen kent. “De DORUS verrast me ieder maand weer met een artikel over iemand die ik nog niet of minder goed ken,” vertelt Pierre. Zelfs na zoveel jaren, dat is het leuke van zo’n blad.” Dan zullen we nu ook Pierre wat beter leren kennen! Hij is ZZP’er en zijn werk bestaat uit diverse bedrijven assisteren en/of ondersteunen op management niveau: in de telecom, houthandel en loodgieters branche.
Feijenoord
Het is een sportman in hart en nieren, zo blijkt tijdens ons gesprek: eerst altijd gevoetbald, maar na een kruisbandlaesie, overgestapt op de moutainbike en later de racefiets waar hij sinds 2011 actief mee is. In 2012 is Pierre lid geworden van de inmiddels welbekende “ lekke tube” en hij heeft er al menig grote tocht op zitten, soms voor een goed doel zoals in 2013 en 2018 de Alpe du’Zes en de Giro di KiKa in 2016. “Momenteel ben ik ook weer aan het hardlopen, want ik wil eind 2023 een marathon meepakken!” Het sporten is voor Pierre een uitlaatklep met behalve het lopen en fietsen ook nog het golfen: “Ik run voor de stichting HDL Golf de afdeling Loosbroek, met twee keer per jaar een toernooi, waarvan er een ‘thuis’ in St. Oedenrode en een ‘uit’ op diverse locaties, soms zelfs in het buitenland.” Behalve het zelf actief beoefenen van de sport en het volgen van de sport evenementen op televisie is Pierre ook een trouwe supporter van Feyenoord. “Die club zit in mijn bloed. Als jongetje van 7 ging ik al met pa mee naar Rotterdam. Ik zie het als een virus, dat raak je nooit meer kwijt. Ik volg al 40 jaar alle wedstrijden en leef enorm mee: ik kan zelfs echt zenuwachtig zijn voor een wedstrijd. Er wijkt bijna alles voor, nu misschien iets minder dan vroeger maar toch…”
Kampeerders
Dan komt het gesprek op vakantie en jawel, de camper: “Vroeger gingen we altijd naar luxe hotels, waar we ons lekker lieten verwennen. We zijn dus geen kampeerders van huis uit, maar dochter Pleun vond het al snel op een camping veel gezelliger. Dus hebben we na het huren van tenten en stacaravans op een gegeven moment een eigen camper aangeschaft. Dat bood in onze ogen het grootste gevoel van vrijheid. We willen na een aantal dagen alweer iets nieuws ontdekken en houden van actieve vakanties. Een caravan zou ons teveel belemmeren. Een camper is als een eigen huis op wielen en ondanks dat het een redelijk groot voertuig is, ben je toch flexibel en onafhankelijk en is er geen noodzaak om alles van tevoren vast te leggen en te boeken. We gaan niet ver: eigenlijk vinden we het leukste om ermee in onze vrije weekenden lekker even weg te gaan, zomaar ergens in Nederland, terrasje pikken, omgeving verkennen. Vrijdag weg, zondagavond terug. Dat geeft een kort maar krachtig vakantiegevoel!
Overnachtingen
In de zomervakantie gaan we meestal circa 2 ½ week op reis naar het zuiden, met Italië als favoriet: mooi weer, lekker eten, fijne wijnen. We rijden ongeveer 3500 kilometers tijdens zo’n trip en laten ons leiden door het weer, zonder vaste plannen. Oostenrijk is ook een fijne bestemming voor een paar nachten, zeker op de heen- of terugreis.” Gelukkig zijn er ook in het hoogseizoen wel overnachtingsplaatsen te vinden. “De eerste overnachting na vertrek reserveren we wel, maar vanaf dan kijken we per dag of paar dagen, waar het weer goed is en waar we gaan staan. De meeste campings hebben liever niet dat je ver van tevoren reserveert. Beter een telefoontje op de dag dat je al in de buurt bent en er bijna bent, dan weet men wie er die dag vertrekt en een plek achterlaat. Pierre en Jozette blijven maar kort op een locatie: “Meestal maar drie dagen en dan hup…weer door naar een volgend paradijsje! We zijn snel en efficiënt geworden en hebben maar een kwartier nodig om ons te installeren, of op te ruimen en weer klaar te zijn voor vertrek. Uitzondering was ons verblijf in de Dolomieten: dat werden zes dagen, want daar was het, en wordt het ook dit jaar weer, ‘groots’ genieten!” De plannen en dromen blijven. “We hopen, als we wat minder werken, nog langer van huis te kunnen en op zoek te gaan naar de voor toeristen nog onbekende bestemmingen.” sluit Pierre af.
Tekst: Mieke Bossers | Foto’s: Wim Roefs / privé