Ilma Bongers
‘Er zijn zoveel dingen waar ik lol in heb’
Ilma Bongers, die op 29 april 66 wordt, woont op de Dorpsstraat met Frando Megens. Samen hebben ze drie kinderen, Rein, Nard en Gieles, die inmiddels allemaal zijn uitgevlogen. Ze is de trotse oma van drie kleinkinderen en het vierde kleinkind is op komst. Ilma is een bezige bij en al haar bezigheden hebben één ding gemeen; het draait om mensen.
PUNTJE
Ilma groeide op in het huis waar ze nu woont, samen met haar ouders, broer Marijn en tweelingzus Ellie. “We zijn heel close,” vertelt Ilma, “ik spreek mijn broer en zus minimaal 1 of 2 keer per week. Mijn zus Ellie en ik zijn een eeneiige tweeling wat betekent dat je altijd en eeuwig één van de twee bent. Dat is meestal heel fijn, maar ook weleens vervelend omdat je altijd wordt vergeleken met elkaar. Ik had vroeger een puntje bij mijn wenkbrauw, daardoor konden veel mensen ons onderscheiden, maar toen mensen me zelfs ‘puntje’ gingen noemen, was ik dat snel beu en heb ik het weg laten halen. Als kind kregen we vaak hetzelfde punt op school, terwijl we soms in heel andere dingen goed waren en we kregen ook weleens samen één cadeau, dat vonden wij natuurlijk hartstikke oneerlijk. Maar over het algemeen is tweeling zijn heel leuk. Ik kan me geen betere vriendin wensen, aan één blik hebben wij genoeg.”
PASSIE
Ilma werkt al sinds 1975 als coördinator vrije tijd voor mensen met een verstandelijke beperking. “Dit werk is mijn grote passie. Ik werk vanuit de overtuiging dat mensen met een beperking een zo normaal mogelijk leven moeten kunnen leiden en dat je alleen daar waar nodig aanpassingen moet doen. En net zoals dat wij vrije tijd heel belangrijk vinden, geldt dat voor mensen met een beperking ook. Met ons team van professionals en maar liefst 300 vrijwilligers organiseren we allerlei activiteiten, van kaarten tot basketbal, maar bijvoorbeeld ook de jaarlijkse disco-avond bij Lunenburg voor zo’n 300 gasten. Ik coördineer het geheel en heb dan ook veel contact met alle vrijwilligers. Het is een hectische en drukke baan, maar ik houd wel van snel schakelen. Ik heb nog altijd plezier in mijn werk en besloot toen ik 65 werd niet een jaar eerder te stoppen van mijn gespaarde dagen, maar minder te gaan werken tot mijn 67e. Op mijn vrije dagen pas ik op de kleinkinderen en dat zou ik voor geen goud willen missen!”
ZINGEN
Ilma is voor haar werk ook vaak in de avond op pad, maar de woensdagavond houdt ze vrij. “Dat is de repetitie-avond van dameskoor La Orféon. We zingen 4-stemmig en ik zing de lage alt-stem. Zingen is zo heerlijk om te doen. Als je aan het zingen bent, heb je geen tijd om te piekeren, je bent dan alleen maar met de muziek bezig. Maar het belangrijkste: het is een hele leuke groep en we delen lief en leed met elkaar. Naast zingen doe ik aan aquajogging en fiets ik graag. Ik ga met de fiets naar het werk, maar ga ook regelmatig met vriendinnen een nachtje weg om lekker te fietsen. Met Frando ga ik graag kamperen, we hebben een eigen caravan waarmee we er regelmatig op uit trekken. Ook thuis heb ik het prima naar mijn zin. We wonen op een van de mooiste plekjes van Loosbroek. Het is hier fijn wonen, alhoewel dat gevoel voor mij wel verschilt per levensfase. Als kind weet je niet beter, maar als puber wilde ik zo snel mogelijk weg uit dit gat. Ik heb dan ook een tijdje in Boxtel en Heesch gewoond, maar uiteindelijk was ik toch elk weekend bij ons thuis. Toen onze kinderen klein waren, vonden we het ontzettend fijn om ze hier te laten opgroeien en ook nu is het prettig wonen hier, maar of ik hier blijf wonen als ik ouder word? Ach, wie zal het zeggen, we zien wel wat de tijd brengt. In een klein dorp wordt veel geroddeld zeggen ze, maar daar heb ik geen last van, ik heb er geen oren voor denk ik.”
GENIETEN
Ilma geniet van de kleine dingen in het leven. “Er zijn zoveel dingen waar ik lol in heb,” legt ze uit. “Lekker de tuin in, een stukje fietsen, op vakantie gaan, maar ook van mijn werk geniet ik en wanneer de kinderen en kleinkinderen langskomen natuurlijk. Het is hier sowieso vaak de zoete inval. Zolang ik maar lekker onder de mensen ben, dan ben ik op m’n best.”
Tekst: Cindy van Haaren | Foto’s: Wim Roefs