Linda van Zutphen
‘Ik rijd nu van mijn werk weer naar mijn leven toe’
Linda van Zutphen werd 39 jaar geleden geboren aan de Krommedelseweg in ons dorp en groeide op met haar ouders Adri en Joke, broer Pascal en zus Mieke. Nu woont ze samen met zoontje Noah aan de Bergmolen. “Na de middelbare school begon ik aan de studie Vrijetijdsmanagement in Breda en ging daar ook op kamers. Een verhuizing naar Den Bosch volgde toen ik klaar was met mijn studie en mijn eerste baan in de evenementenbranche vond. Ik verhuisde vervolgens ruim acht jaar geleden naar Loosbroek nadat ik bij Sligro in Veghel was gaan werken. Daar werd ik als campagne marketeer en inmiddels als content marketeer, o.a. verantwoordelijk voor de instore events en de creatie van foodmagazines voor hobbychefs en horeca en de omnichannel doorvertaling van de content daarvan. Een fulltime baan die ik na de geboorte van Noah vorig jaar heb teruggebracht naar 32 uur,” vertelt Linda.
ZWANGERSCHAP
Ongeveer twee jaar geleden merkt de vrijgezelle Linda dat ze in verwachting is. “Ik kwam er pas achter toen ik ruim 14 weken zwanger was, dat was best even schrikken. De zwangerschap zelf was niet altijd even gemakkelijk, vooral de laatste 10 weken niet. Noah groeide niet goed, dus ik moest dagelijks naar het ziekenhuis. Gelukkig hoefde ik nooit alleen te gaan, altijd gingen mijn ouders, mijn zus of andere familie of vrienden met me mee. Toen ik 37 weken zwanger was, werd de bevalling ingeleid en uiteindelijk bleek een keizersnede nodig. Wat was ik blij dat ik zoveel blijdschap voelde toen Noah op mijn borst lag, het was zo’n euforisch moment. Zelfs de anesthesist pinkte een traantje weg. Ik ben op een roze wolk geklommen en ben er nog steeds niet af. Mijn zus heeft me de hele bevalling bijgestaan. En tijdens de kraamweek was zij of mijn moeder bij me wanneer de kraamhulp er niet was. Omdat het herstel erg moeizaam ging, en ik door de keizersnede o.a. niet mocht tillen, was er ook in de weken daarna 24 uur per dag iemand bij me of kwam er iemand langs om te helpen. Ik voel nog steeds zoveel dankbaarheid voor alle steun die ik heb gehad van mijn ouders, familie en vriendinnen! Al die lieve mensen maakten die tijd zo bijzonder. Noah en ik hebben een prachtige start gehad, iets wat ik nooit zal vergeten.”
VROLIJK MANNETJE
Linda kan nog steeds rekenen op de onvoorwaardelijke steun van haar familie. “Elke maandag passen mijn ouders op Noah; het is zo leuk om te zien hoe gek ze op hem zijn. Noah is ook echt een vrolijk mannetje. Heel ons gezin is gek met m’n kleine aapje, dat is zo leuk om te zien.” Linda had er van tevoren rekening mee gehouden dat alleenstaand moederschap vast zwaar zou zijn, maar het valt haar gelukkig mee. “Ik wist dat ik veel van mijn kindje zou houden, maar had er geen idee van hoe dat dan echt zou voelen. Dat heb ik volledig onderschat. En daarnaast is het ook zó gezellig en leuk. Ja je hebt soms pittige momenten, maar Noah geeft me zoveel energie en het leven is nog zoveel leuker met hem erbij! Natuurlijk wordt je wereld wat kleiner, en hulp vragen vind ik soms lastig. Daarom weeg ik bewust de momenten af waarvoor ik een oppas wil regelen. Ook daarin staan mijn ouders veel voor me klaar en ben ik ze erg dankbaar.
ONBETAALBAAR
Mijn leven is wel echt veranderd, zodra Noah in bed ligt, eet ik zelf en ruim ik alles op en dan is de pijp meestal wel leeg en plof ik op de bank. Maar wat ik ervoor terugkrijg is onbetaalbaar.” Ze draagt de zorg voor Noah alleen, maar dat is goed. “Hij is afhankelijk van mij, en dat is natuurlijk een grote verantwoordelijkheid. Maar het helpt dat ik al wat ouder was toen ik hem kreeg. Ik heb veel leuke dingen gedaan in mijn leven, zoals prachtige reizen gemaakt. Ik heb genoten van m’n jeugd, alles gedaan wat ik altijd wilde en niks hoeven laten. Nu ik wat ouder ben voelt deze verandering in mijn leven dan ook niet als een grote opgave. Het past me en brengt me veel meer dan ik vooraf had kunnen denken.”
FAMILIE
Linda is ontzettend dankbaar dat Noah ook zijn vader goed leert kennen. “We hebben een vriendschappelijke band en kunnen het heel goed met elkaar vinden. Hij komt regelmatig langs om met Noah te spelen en vaak gaan we er dan samen op uit en eten gezellig met z’n drieën. Noah’s eerste woordje was trouwens ‘papa’ – zo grappig. Zijn vader komt net als ik ook uit een warm gezin, en het is fijn dat ook die opa, oma en tante een rol spelen in Noah’s leven. Ze staan daar gelukkig zelf ook voor open én het zijn hele lieve mensen. Dat is natuurlijk extra fijn. Toen Noah één jaar werd, waren ze er ook bij om die mijlpaal met elkaar en Noah te vieren. Daar ben ik best trots op en onwijs blij mee.”
BOKSEN
Het moederschap heeft Linda wat meer tot een huismus gemaakt. “Noah is – hoe cliché ook – het belangrijkste in mijn leven, daten is er vooralsnog niet bij want ik zie het nu praktisch gewoon niet gebeuren, hoewel het natuurlijk leuk zou zijn om die grote liefde ooit nog eens tegen het lijf te lopen. Misschien ben ik tegenwoordig wel een beetje meer ‘op mezelf’, maar de Linda van vroeger is er ook nog. Ik ben niet alleen moeder. Ik spreek graag af met vriendinnen om gezellig te borrelen, samen te eten en bij te kletsen of naar het theater te gaan. Ik ben weer aangesloten bij de bonte avonden waar ik acteer en af en toe ook zing. Ook ben ik weer begonnen met boksen. Na zo’n les ziet mijn hoofd eruit als een tomaat, maar ik vind het echt heerlijk om te doen,” lacht Linda.
GOUD
Toen ik in Breda en Den Bosch woonde, merkte ik dat ik steeds op-en-neer naar mijn leven reed. Mijn familie, vriendinnen en mijn hobby’s dat was allemaal in en rondom Loosbroek. Tegelijk zag ik mezelf nooit alleen in Loosbroek wonen. Maar ik vond het wel altijd een mooie plek en het bleef toch als ‘thuis’ voelen. Toch kocht ik in een vlaag van verstandsverbijstering dit huis. En na even wennen voelt het echt als thuis. De omgeving is prachtig en op straat zegt iedereen ‘hoi’ tegen elkaar. Het is iets kleins, maar dat is echt Loosbroeks. Ik rijd nu van mijn werk weer naar mijn leven toe. Het is hier heerlijk rustig en als ik wandel geniet ik van de ruimte en het prachtige uitzicht over velden. En belangrijker, ik woon dicht bij mijn lieve zus en mijn fantastische ouders die altijd voor me klaarstaan. Echt goud.”
Tekst & foto: Miriam van Dijk