Mehari Weldemichael
“De telefoon wijst je hier gewoon de weg, wat een uitvinding!”
Mehari Weldemichael (20) is sinds twee maanden weer verenigd met zijn familie aan de Schaapsdijk 7.
Hij vluchtte 3,5 jaar geleden samen met zijn schoonzus Almaz en zijn nichtjes en neefjes Hiriti, Selina, Binam, Aghbaret, Merhawit en Tesfa vanuit hun geboorteland Eritrea naar buurland Sudan. Laqew, de broer van Mehari en echtgenoot van Almaz, was toen al in Nederland. Almaz en de kinderen kwamen veilig aan in Sudan, maar voordat Mehari de grens bereikte, werd hij opgepakt door de Eritrese politie en belandde hij in de cel. Daar heeft hij ruim een jaar vastgezeten, waarna het hem uiteindelijk lukte om te ontsnappen en alsnog uit Eritrea weg te vluchten. 2,5 jaar lang woonde Mehari met een groep gevluchte mensen uit Eritrea in Sudan. Gemakkelijk was het daar niet. Sudan is net als Eritrea een dictatuur waar de inwoners onderdrukt worden. Mehari bleef hopen dat hij naar zijn familie in Nederland kon, en goddank kon zijn familie hem – na een jarenlange juridische strijd met de IND – op 21 december jl. eindelijk ophalen op Schiphol.
Mehari Weldemichael werd op 1 juni 1999 geboren in Gergef, Eritrea. Hij was een nakomertje in een gezin wat bestond uit vader, moeder en 7 kinderen. Omdat Mehari erg jong is als zijn beide ouders overlijden, wordt hij in het gezin van Almaz en Laqew opgenomen en groeit hij bij hen op als grote broer van de kinderen Weldemichael.
In Eritrea gaat Mehari naar school, maar hij geeft aan dat het onderwijs in Eritrea slecht is. Hij kreeg les in de vakken Engels, biologie, wiskunde, Tygrina (moedertaal) en social study. Bij dit laatste vak leerde hij zelfs wat over Nederland: koeien, tulpen en kaas! Ondanks het slechte onderwijs praat Mehari redelijk Engels, wat de communicatie met hem gemakkelijker maakt. Toen Almaz, Laqew en de kinderen naar Nederland kwamen, spraken zij alleen Tygrina. Gesprekken voeren was daardoor lastig en in het begin werd vaak een tolk gebeld. Dat is nu dus niet nodig. Daarbij komt dat met name de kinderen inmiddels zo goed Nederlands spreken dat zij, als we er echt niet uitkomen, als tolk kunnen fungeren.
Mehari is een rustige, bescheiden, beetje verlegen ogende jongeman. Karaktereigenschappen die kenmerkend zijn voor mensen van Eritrese afkomst. In Eritrea zijn mensen vaak op hun hoede, bang om opgepakt te worden als ze voor hun eigen mening uitkomen. Wantrouwend door wat ze in hun eigen land, maar ook tijdens hun vlucht hebben meegemaakt. Maar naarmate ons gesprek vordert, lijkt Mehari zich steeds meer op zijn gemak te voelen.
Op mijn vraag wat voor hem het grootste verschil is tussen de Nederlandse en Eritrese bevolking antwoordt hij dat Nederlanders veel wereldwijzer zijn doordat zij meer onderwijs hebben genoten, maar ook omdat ze de beschikking hebben over internet. Door de beperkte toegang tot elektriciteit heeft, zeker op het platteland in Eritrea, slechts 1% van de bevolking internet.
Langzaamaan raakt Mehari al een beetje gewend aan het leven in ons koude kikkerlandje. Hij fietst met zijn familie naar Veghel om vervolgens met het openbaar vervoer naar de orthodox-christelijke kerk in Weert te gaan. Maar ook fietst hij mee naar de Lidl in Heesch om daar de wekelijkse boodschappen te doen. Wat hem bij de supermarkt het meest opvalt is dat alle artikelen geprijsd zijn. Dat is in Eritrea niet het geval. Toen ik Mehari vroeg of hij kon benoemen wat hem tijdens de korte periode dat hij nu in Nederland is het meest heeft verrast, vertelde hij met een brede grijns dat dat Google Maps is. “De telefoon wijst je gewoon de weg naar de plek waar je moet zijn, wat een uitvinding!”
Mehari mist zijn familie die is achtergebleven in Eritrea: 1 broer, 4 zussen en een heleboel neven en nichten. Familiebanden zijn ook voor de Eritrese bevolking erg belangrijk en zij leven vaak samen of dicht bij elkaar om bijvoorbeeld zorgen voor de kinderen te delen. Maar dan verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht en wil hij toch nog even iets kwijt. Mehari is in de periode dat hij in Sudan leefde verliefd geworden op een hele mooie, lieve vrouw uit Sudan: Rahwa. En wat nog mooier is, is dat Mehari binnenkort papa wordt. Alleen zit Rahwa bijna 7.000 kilometer hier vandaan in het onveilige Sudan en is hij hier. Het is hier heel fijn, maar wat zou het geweldig zijn als Rahwa op termijn met hun kindje naar Nederland zou mogen komen, zodat ze hier samen een leven op kunnen bouwen!
Tekst en foto: Miriam van Dijk.