Adri van der Velden
‘We genieten nog steeds volop van het leven’
Woongeluk zit hem niet in de vierkante meters of een designkeuken. Dat zit hem in tevredenheid en een huis dat voelt als je thuis. En dat is precies wat Adri van de Velden (80), samen met zijn vrouw Helma, gevonden heeft in d’n Hoek, op ’t Vunderke 8.
Adri is een echte Lôsbroekse, hij werd geboren in ’42 aan de Hanenbergsestraat. In ’68 ontmoette hij Helma op de Dungense kermis. Het was liefde op het eerste gezicht. “Tegen de verwachting van ons moeder in trouwens,” lacht Adri, “die vond namelijk dat ik teveel in de kroeg zat en was bang dat ik nooit een vrouw zou vinden.” Na twee jaar verkering kochten Helma en Adri bouwgrond aan de Krommedelseweg en bouwden met hulp van de hele familie zelf hun huis. Vervolgens trouwden ze in ’70 voor de wet. Maar hun prille geluk leek opeens van korte duur. Adri vertelt: “Anderhalve week na ons trouwen werd ik geschept door een auto. Ik was flink gehavend. Gelukkig was ik na een aantal maanden revalideren weer de oude. Maar het had zo maar heel anders kunnen aflopen.”
GRIETJES
Helaas wordt Adri in ’75 alsnog afgekeurd. Niet vanwege de gevolgen van het ongeluk, maar omdat hij de ziekte van Parkinson heeft. “Dat was een moeilijke tijd. Pas na drie jaar kreeg ik de diagnose en ik was nog harstikke jong. Ik was pas 33 jaar toen ik werd afgekeurd. Ik was dan ook heel blij toen Grad van Krieken me wees op een baan als plaatselijk vertegenwoordiger van het sociaal fonds. Ik deed er dingen als het uitkeren van de WW, de klachtenbehandeling en het uitkeren van de vakantiebonnen. Ik moest ervoor op typecursus bij Scheidegger, zat ik daar tussen de jonge grietjes,” lacht Adri. “Ik heb uiteindelijk tot 2007 met heel veel plezier voor de vakbond gewerkt.”
GEZELLIG
“In 2005 verkochten we ons huis aan de Krommedelseweg en trokken we in deze woning, waar we het heerlijk hebben samen.” Helma en Adri waren 12 jaar lang de gastvrouw en -heer van de bloedprikpost in d’n Hoek. “Heel mooi om te doen,” vertelt Adri, “de verpleegkundigen roepen er nu nog over hoe gezellig en goed verzorgd het hier altijd was. Ook zijn we al 30 jaar collectant voor de Kankerbestrijding. Dat is fijn werk om te doen; samen rond doen en overal efkes buurten.” Dat buurten doen ze ook graag tijdens hun dagelijkse wandeling, want ondanks dat Helma beperkt zicht heeft vanwege loslatend netvlies en Adri vanwege de Parkinson moeilijk loopt is het duo hartstikke actief. “We gaan elke donderdag naar de gym in de WIS en spelen graag koersbal en jeu de boules. Dat laatste doen we hier op de baan recht voor ons huis. We genieten nog steeds volop van het leven en hopen nog jaren samen te kunnen blijven wonen hier in d’n Hoek.”
Tekst: Cindy van Haaren. Foto: Gido Boets.