Bert van Erp
‘Zelf koken en zelf opeten, dan witte wa ge lust’
Bert van Erp (78) is nog dagelijks in zijn groene overall te vinden op het erf van de boerderij aan de Dorpsstraat 1. Hier woont de vrijgezel in het ouderlijk huis waarin hij lang heeft samengewoond met zijn vader Marinus die in 2009 overleed op 100-jarige leeftijd.
EEN LEVEN LANG WERKEN
Vroeger runde Bert samen met zijn ouders een gemengd bedrijf met koeien, fokzeugen en mestvarkens. Nu verhuurt hij 12 ha landbouwgrond en heeft hij zelf nog een wei voor zijn vee. “Na de lagere school ging ik naar de landbouwschool in Berlicum en daarna ben ik thuis gebleven, want er waar werk zat,” vertelt Bert. Het werk is een leven lang gebleven. Elke morgen om 5.30 uur stapt Bert uit bed om één koe, één stier en één kuuske te gaan voeren. Daarna begint de dag met het lezen van de krant en het koken van soep. Tussen de middag wordt er warm gegeten. “Ik doe zelf koken en zelf opeten, dan witte wa ge lust. En altijd alles uit eigen tuin.”
AMSTERDAMMERS MOET IK NIET
Bert komt zelf nooit in de winkel. “Ons Marietje doet zaterdags boodschappen, das hendig. Als ik iets tekort kom dan brengt ze het mee. Ze komt ook alle daag de krant halen.” In Loosbroek zelf zie je Bert niet vaak, maar elke zondag gaat hij op de fiets naar de kerk. “Dat heurt er gewoon bij. En daarna komt alleman hier koffie drinken.” Zelf blijft hij het liefste thuis. “Ik heb wel unnen auto, mar die mag nie veul buite komme. Ik heb hem bekant nooit nodig. Een Opel van 1981. Is al veertig jaar oud en hèk nog maar twee kirrus gewasse. Alleen af en toe wa afstoffe.” Als Bert klaar is met zijn werk kruipt hij in een luie stoel voor de tv om het nieuws te kijken. “Voetbal kijk ik altijd. Ik heb het liefst dat PSV wint. Dat is een Brabants clubke hè. Liever dan Ajax want da zijn Amsterdammers en die moet ik niet. Da war in dienst al zo.” Bert heeft twintig maanden in militaire dienst gezeten bij de geneeskundige troepen. “Ik heb twee maanden moeten oefenen op de operatiekamer,” herinnert Bert zich.
AL DIE REGELS EN WETTEN
Het valt op dat er geen hond op het erf rondloopt. “Unne hond hek niet. Da schrikt keinder af. En als ge ergens hinne moet dan issie ok mar zo alleen.” Het boerenleven is volgens Bert veel veranderd. Zeker toen er tractoren en machines kwamen. “Vruger moeste met un perd werke. Ik heb unne trekker, een Deutz. En al die regels en wetten die blijve aan ut verandere. Als ge nou boer moest worre dindet nie meer. Als ge vruger nie kost leren koste nog altijd boer worre, maar da is nie meer hè.” Bert is blij dat de medische zorg wel goed is in deze tijd. Vooral dat er goede dokters, ziekenhuizen en verzorging zijn. “Ik ga er nie veul heen, ééns in het joar voor een APK keuring. De bloeddruk is altèd veulste hog, maar verder is alles nog goewd.”
Tekst: Chantal Kanters. Foto: Wim Roefs