Maddelon Dekkers
‘Als je je passie kunt delen en met niets anders bezig hoeft te zijn, is dat een fantastische ervaring.’
Maddelon Dekkers (55) is een levendig voorbeeld van een twijfelgeval: ten eerste is ze geboren in Heeswijk en opgegroeid op De Bleken, net op de grens van Loosbroek, bij haar ouders Henriette en Fons van Lith, tweelingzus Maddy en oudere broer Stefan. Maar ze voelt zich een Loosbroekse, zeker nu ze met haar man Arian zo fijn woont op de Krommedelseweg: “Ik ga hier voorlopig niet meer weg.” We volgen de carrière van deze twijfelende, of misschien juist vastberaden, duizendpoot: na de lagere school in Heeswijk deed ze de mavo in Heesch en de kappersvakschool in Den Bosch. Maar ook de opleiding voor schoonheidsspecialiste en een horecaopleiding heeft ze gevolgd. Uiteindelijk staat ze nu 50 uur per week in haar eigen kapperszaak in Heeswijk-Dinther. We maken een sprong, toepasselijk, zo zal later blijken, naar haar hobby’s, waaronder de fotografie, want zoals de vaste lezers weten is Maddelon een van de betrokken fotografen die iedere maand weer een prachtige bijdrage levert aan ‘onze’ Dorus.
ANDERE FOTOGRAFEN
Maddelon vertelt: “Ik heb het altijd al mooi gevonden, foto’s maken, en toen ik kinderen kreeg vond ik het zo leuk, dat ik er steeds meer mee bezig wilde zijn. Ik fotografeerde en filmde bijvoorbeeld de musical op school. Het was gewoon een leuke hobby, verder nog niks.” Maar het werd serieus toen zus Maddy zich ermee ging bemoeien: “Die vond het ook wel wat, dus hebben we vrij snel samen een camera gekocht! Tijdens de coronatijd kwam er uiteindelijk een echte Canon, het beste wat er is!” Maddelon vertelt trots: “Wij houden van natuurfoto’s, dus we hebben veel workshops op dat gebied gedaan en zijn via Facebook in contact gekomen met andere fotografen. Maddy ging naar de fotoclub, maar dat was voor mij niet praktisch in verband met mijn werk als kapster. Maar als Maddy opdrachten kreeg, dan deed ik wel altijd mee.” Een website hebben de zussen niet, wel “heb ik alles op Insta staan.”
RONDSLUIPENDE MAN
Portretfotografie doet Maddelon alleen voor de Dorus en soms op verzoek voor familie. Bij de Kersouwe heeft ze al veel mooie plaatjes mogen schieten en samen met Maddy bruiloften gefotografeerd, dus het is met recht een uit de hand gelopen hobby te noemen, waarbij onze drukke kapster goed moet plannen. Binnenkort gaat Maddelon een dagje minder werken, ook omdat een vierde kleinkind op komst is, en dan hoopt ze meer tijd voor de fotografie te vinden. Nu beperkt het zich vooral tot de weekenden en… ’s nachts. ’s Nachts? Maddelon kijkt ondeugend: “Jazeker, slapen vind ik zonde van mijn tijd. Vannacht heb ik ook tot 2 uur buiten gezeten in de hoop een mooi plaatje te kunnen maken van het Noorderlicht. Ik ben overal voor in. Op zoek naar nachtdieren bijvoorbeeld? Ik ga mee!” Ze schatert: “Ik heb hier ooit ook al de buurt onveilig gemaakt, omdat ik met mijn camera rondliep, jas aan, capuchon op… ze hebben me als rondsluipende man omschreven!”
ROOFVOGELSHOW
We gaan terug naar de natuur: Maddelon leerde een fotograaf kennen bij een roofvogelshow een aantal jaren geleden en was onder de indruk. “Hij kon echt iets uitleggen, bijvoorbeeld over het vangen van zo’n vogel op beeld in de vlucht. Dat is hartstikke moeilijk. Natuurlijk zijn de camera’s tegenwoordig veel beter geworden, maar je moet het wel zelf doen! Ik dacht: dat wil ik leren, iets dat snel gaat fotograferen! Ken je die foto’s van zo’n zeearend die iets uit het water vangt?” Na een workshop bij deze fotograaf werd het dit jaar een reis naar Polen om de arenden op beeld vast te leggen, waarbij ook Maddy is meegegaan. Het was geweldig en Maddelon vertelt vol vuur: “Het was ontzettend interessant. Met vijf gemotiveerde cursisten en de docent Steven Ruiter hebben we 3000 km gereden: we waren drie dagen in het midden van Polen en vier dagen in het noorden. We zijn vier dagen op zee geweest en twee nachten hebben we zelfs gelegen in een hut onder de grond. Op het water was het pas echt vet. De arenden waren soms wel met tienen. Met hun 2½ meter vleugelwijdte waren ze heel indrukwekkend. Je zag ze in de nu kalende bomen zitten en omdat ze de boten en mensen wel gewend leken te zijn, kon je ze goed fotograferen. Hier in Nederland zijn ze ook wel, maar dan moet je echt geluk hebben!” Maddelon kijkt al uit naar de volgende reis met bestemming Costa Rica. “Dat lijkt me geweldig: al die prachtige vogels daar. Als je samen die passie deelt en met niets anders bezig mag zijn dan dat, dan is dat een fantastische ervaring!”
PARACHUTESPRINGEN
In juni van dit jaar is Maddelon nog een keer uit een vliegtuig gesprongen. Toen ze 18 was, is ze gaan parachutespringen. Ze heeft haar brevet op Texel gehaald. Een bezoek vorig jaar met de caravan aan Texel leidde opnieuw tot een sprong na maar liefst 35 jaar. “Ik kwam er langs en kreeg helemaal de kriebels, dit wil ik echt nog een keer!” Dat bleek te kunnen op dat moment. Mijn moeder, Arian en de kinderen waren er niet voor, zacht gezegd, maar ik ben dan niet te stoppen! Ik wilde als laatste eruit en van zo hoog mogelijk. Dus werd het 5 km hoogte, wel een duosprong, dus met iemand op mijn rug, omdat mijn brevet verlopen is, en een fotograaf die alles heeft vastgelegd op foto en film. Het was supervet.” Ze straalt. Eén ding is zeker: met Maddelon in je naaste omgeving wordt het niet snel saai.
Tekst: Mieke Bossers | Foto’s: privé