SOEP EN RANJA
Beepbeep, beepbeep, een sms’je: ‘welkom in Loosbroek, data en belkosten zijn onderdeel van uw telefoonabonnement’. Gelukkig, we zijn de grens van Loosbroek weer gepasseerd. Altijd fijn om na een paar weken dorre Franse kampeervelden de weelderige groene akkers van de Bleeken te zien. Uit automatisme riep ik net voor de dorpsgrens nog Bonjour naar een wat verbaasde Hans Brouwers, maar nu we weer thuis zijn kan ik weer Loosbroeks praten.
Fijn om alles weer te kunnen lezen en verstaan, om te gaan winkelen bij onze buurtsuper in plaats van een Franse megasupermarkt waar je verdwaalt of met veul meer gerei terugkomt dan op het boodschappenlijstje staat. Langzaam komt iedereen weer thuis met een hoofd vol herinneringen, een kofferbak vol souvenirs, vuile was of goedkope sigaretten en een halve tank Luxemburgse benzine. En komt er steeds meer leven in ons dorpje. Maar veel tijd om uit te rusten van de reis is er niet, want de kindervakantieweek begint dus er moet getimmerd worden. Aangezien dit het enige bouwproject is dat niet wordt tegengehouden door stikstof, PFAS, buren of geldgebrek gaan we er maar meteen goed tegenaan met een royale hut van twee verdiepingen. En het is hartstikke duurzaam want de pallets zijn al een keer gebruikt, en de meeste spijkers zo te zien ook. En gelukkig is Annie van Menzel daar, die nog steeds de kinderen en ouders van soep en ranja uit eigen keuken voorziet!
En dan zit de vakantie er weer op … met frisse tegenzin gaan we er weer voor de volle 30% tegenaan! De kinders gaan weer naar school waar ze door de juffen vakkundig afgestoft worden. De sportclubs beginnen weer inclusief trainingen en appgroepen en over een paar weken is de vakantie al weer bijna vergeten.
Maar gelukkig hebben we de 300 foto’s nog!