Indy de Mol
‘Ik heb altijd gedacht hier nooit meer weg te gaan’
Indy de Mol (19) woont met haar ouders Patrick en Suzanne, zusje Noa en tweelingbroer Lars aan de Molenhoeven 7a. Een voetbalfamilie. “Alleen mijn moeder heeft nooit gevoetbald,” vertelt Indy. Zelf voetbalt ze als middenvelder bij Dames 1, gewoon bij WHV natuurlijk. En op zondag staat ze daar met veel plezier achter de bar. ‘En dat mis ik nu,” weet Indy. “‘De barvrouw’ noemen de jongens me. Het is leuk om daar een biertje te tappen want het is er altijd gezellig. Of ik wel eens streng moet zijn? Meestal hebben ze het zelf wel door als ze te ver gaan. Daar zijn ze mans genoeg voor,” glimlacht ze. Voetballen en kantinedienst is al een tijdje niet meer mogelijk. “Ik houd me fit door thuis wat te lopen op de loopband en wandel wat. Als bijbaantje werk ik nu twee avonden bij de Jumbo in Heeswijk-Dinther.”
VERBINDEN
Na haar vmbo-opleiding aan het Hooghuis in Heesch behaalde ze bij Helicon in Den Bosch de opleiding tot voedingsvoorlichter. Daarna gooide ze het roer om en nu volgt ze aan de Avans Hogeschool in Den Bosch de hbo-opleiding Social Work. “Ik ga graag met mensen om. Ik kan goed luisteren en help graag. Deze studie sluit daar perfect bij aan. Je leert iets te betekenen voor mensen die even geen grip meer hebben op hun leven. Met de opleiding leer je hen te helpen zo zelfstandig mogelijk aan de samenleving deel te nemen. Een mooie studie die bij me past. Ik ben zelf in het dagelijks leven ook graag aanspreekbaar en betrokken. Het is fijn om mensen met elkaar in contact te brengen. Op het veld, in de kantine maar ook bij mijn opa en oma’s. Je leert vooral om mensen met elkaar te verbinden, hen in beweging te krijgen. Omdat samen- en meedoen een goed gevoel geeft. Het is belangrijk om oog te hebben voor wat er leeft in een gemeenschap, niet alleen voor kwetsbare mensen.
GEMOEDELIJK
Thuis is voor mij ook echt thuis. De gemoedelijkheid in Loosbroek vind ik fijn. Het ons-kent-ons-gevoel. Het gaat hier eigenlijk altijd goed, daarom voel ik me hier ook thuis. In de straat, bij de club en achter de bar. Ik ben geboren in Veghel in het ziekenhuis, daarna heb ik nog een jaartje in Heeswijk-Dinther gewoond, al kan ik me daar niets meer van herinneren. Ik voel me een echte Loosbroekse, ook omdat mijn vader hier is geboren. Ik houd van het dorp. Ik heb ook altijd gedacht hier nooit meer weg te gaan, maar dat is een beetje veranderd door de jaren heen. Een dorp met aansluiting op een bus zou ook wel handig zijn,” lacht ze. “Mijn vriend woont in Oss, maar dat stadse is ‘t ook niet voor mij. Een ander dorp zou wel kunnen. Dat kleine, het gemoedelijke, elkaar kennen, het gezellige, dat past bij me.”
Tekst: Mathieu Bosch. Foto: Wim Roefs.