Nathalie van Zutphen-van Lieshout
‘Ik zit midden in een hele slecht film’
Nathalie van Zutphen-van Lieshout (32), een geboren en getogen Loosbroekse, werkt op de intensive care bij Bernhoven op de COVID-19 units. “Ik ben elf jaar verpleegkundige en sta nu vijf jaar op de IC,” vertelt Nathalie. “Ik heb door de jaren heen heel wat meegemaakt maar dit is een bizarre tijd. Het is heel zwaar en toch heb ik ook om deze reden ervoor gekozen in de zorg te gaan werken. Ik ga niet met tegenzin naar mijn werk, ik kan nu echt helpen, meer dan ooit zelfs. Tegelijk is het surrealistisch, elke dag weer. Ik zit midden in een hele slechte film. Wat er nu om ons heen gebeurt is onwerkelijk. Het is volle bak verplegen, ik ben heel wat gewend, maar dit is ongekend. Voor iedereen.
FRUSTREREND
Wat mij veel doet, is dat coronapatiënten die op de IC in slaap worden gebracht om aan de beademing te gaan, hun familie vaak niet meer kunnen zien. Normaliter kan familie nog even op de IC komen om bij de patient te zijn en afscheid te nemen, dat is nu niet mogelijk, bezoek is tijdelijk niet welkom, om verspreiding van het Covid-19 virus te voorkomen. Dat is moeilijk, omdat je weet dat een deel van de coronapatiënten in de fase erna overlijdt. De angst om dood te gaan, de onmacht en frustratie is groot omdat zij niet weten wat er gaat gebeuren en hoe dit gaat eindigen. We werken in een schort, met handschoenen aan en een masker met een spatbril op. We doen wat we kunnen maar het is moeilijk om een patiënt te troosten vanachter een masker. Voor de patiënt zou het fijn zijn als zijn geliefde dit van dichtbij zou kunnen doen, maar dat is nu niet mogelijk. Dat raakt me echt. Ze hebben meer aandacht nodig terwijl wij minder tijd hebben. Dat is frustrerend.
SUPERMARKT
Het helpt om er met collega’s over te praten. Juist dankzij de saamhorigheid onder collega’s is het werk nog vol te houden. Het is ongelofelijk hoe tijdens deze crisis alles zo goed geregeld wordt: iedereen werkt samen. Van medische techniek, logistiek tot de schoonmakers, iedereen zet een stap extra. Het is mentaal en fysiek zwaar en ik zie dagelijks hoe levensgevaarlijk corona is. Of ik zelf bang ben? Niet op mijn werk, ik ben daar maximaal beschermd, ik ben banger in de supermarkt. Het frustreert me als mensen er met de pet naar gooien door geen afstand te houden of toch gewoon bij elkaar gaan staan. Je speelt echt met mensenlevens.”
Tekst: Mathieu Bosch. Foto: Wim Roefs