portret

Marijke Broeders

‘Sinds we in Loosbroek wonen, hebben we er een gezellige vriendengroep bij gekregen’

Marijke en Alex wonen nu bijna acht jaar aan de Schaapsdijk. “Toen we naar het huis kwamen kijken, viel mijn oog meteen op de erker. De keus was snel gemaakt. En het is ons meteen heel goed bevallen.

Je voelt je hier vanaf het begin welkom. Mensen vragen waar je vandaan komt; er was een rondleiding in De Wis; de buren zijn belangstellend; de buurtvereniging is super leuk. We hebben veel activiteiten: jeu de boules, de quiz, Paas- en Kerstactiviteiten. Van alles. Sinds wij in Loosbroek wonen hebben wij er een gezellige vriendengroep bij gekregen.”

In het dagelijks leven werkt Marijke in de kinderopvang. Van huis uit heeft zij zo’n vijfentwintig jaar in de winkel gewerkt. Haar ouders hadden een soort Dagwinkel in Eindhoven. “Dat werk paste toen goed bij onze gezinssituatie, maar ik wilde eigenlijk altijd al iets met kinderen. Op enig moment zei één van mijn broers dat ik daar iets in moest gaan doen. Onze twee kinderen waren toen van de basisschool af en ik heb via een omscholing de overstap gemaakt naar de kinderopvang. En dat doe ik nu ook alweer zo’n twintig jaar.” Met veel enthousiasme vertelt zij over een project in Zuid-Afrika waar zij met nog drie collega’s aan mee mocht werken. “Heel bijzonder om te zien hoe de kinderopvang daar is georganiseerd. De bevolking spreekt wel zes of zeven verschillende talen, dus Engels is voor de kinderen heel belangrijk om te leren anders kunnen ze sowieso niet naar vervolgonderwijs. Bij sommige locaties wordt al bewust aan taal gewerkt, maar bij andere nog helemaal niet. En wat wij in ieder geval voor onszelf hebben geleerd is hoe materialistisch wij hier zijn. In de natuur, met wat zand, water en in de modder hebben kinderen ook een leuke en leerzame dag.”

Naast haar best wel drukke baan heeft Marijke veel hobby’s. Eén daarvan is tuinieren. Achter het huis heeft zij een kleine fruitboomgaard aangelegd: appels, peren, pruimen, noten. De druivenstruiken waren vooral voor de schaduw bedoeld, maar na een paar jaar geven ze nu heel veel trossen. “Ze doen het nu zó goed dat ik er dit jaar wijn van heb gemaakt. Gewoon met kennis van internet en zelf aan de slag. Maar dit voorjaar gaan we een cursus volgen bij een wijnmaker. Alex doet mee. Vooral voor het proeven.” En vanuit haar motto dat je dingen niet moet uitstellen is Marijke tamelijk recent begonnen aan haar lang gekoesterde wens om gitaar te leren spelen. “Bij een concert valt mijn oog altijd op de gitarist. Dat vind ik zo mooi. En het lijkt zo eenvoudig! Ik heb nu les en ik verzucht weleens: ‘Ga ik dit ooit nog leren?’ Maar mijn leraar zegt dat dat zeker gaat lukken. Alleen is het wel moeilijker dan je er zo aan afziet.” En we kunnen nog verder praten over oppassen bij de kleinkinderen, tijd voor schoonmoeder, de wekelijkse tafeltennis, de voorkeur voor eilandhoppen in Griekenland en nog veel meer. Maar dat doen wij dan bij het eerstvolgende Loosbroekse wijnfeest.

Tekst: Wietske Piek | Foto: Gido Boets