Tweelingen-nummer
‘We verschillen nogal wat’
Julia en Thijmen van Lieshout zijn geboren op 30-09-2007 in Veghel. “We zijn een echte tweeling, maar dat is soms niet te merken,” lacht Julia. “Zowel qua innerlijk als uiterlijk verschillen we nogal wat. Op de basisschool zaten we bijna altijd in verschillende groepen. Daarna zijn we ook allebei naar een andere school gegaan. We hebben daardoor onze eigen vrienden, maar ook een gezamenlijke vriendengroep opgebouwd.” Kenmerkend aan deze tweeling is dat Thijmen vroeger van alles bedacht om te doen maar het niet durfde. Julia daarentegen deed altijd alles en keek daarna wel of het slim was. De twee wonen met hun ouders aan de Dorpsstraat en hebben nog een oudere zus, Sophie. “De band met onze zus is niet minder dan de onze, we zijn ook heel goed met z’n drieën.”
‘WE GAAN HEEL GOED SAMEN MAAR OOK PRIMA LOS’
HET IS GEWOON ZO
Julia is 10 minuten ouder dan Thijmen en dat laat ze ook graag weten. “Ook al is het maar een beetje, ik ben de oudste, het is gewoon zo,“ lacht Julia, “en Thijmen is dus mijn jongere broertje.” Verder zijn de twee vooral ‘gewoon broer en zus’. Ze gingen niet in dezelfde kleding naar school en deden al snel allebei hun eigen dingen. “Het opgroeien was niet anders voor ons, we plakten niet de hele dag aan elkaar en als we wel samen waren hadden veel mensen vaak niet eens door dat we een tweeling zijn. Soms kregen we wel de vraag, maar dat was dan meer omdat ze zagen dat we even groot waren en even oud zijn. We werden ook niet behandeld als een tweeling, we voelden ons nooit ‘die twee’. Ook omdat we zo verschillen gaan mensen niet anders met ons om, ze zien meestal niet dat we een tweeling zijn.”
DENKEN EN DROMEN
Natuurlijk trokken de twee in het begin veel met elkaar op. Omdat ze bij elkaar in de klas en in de vriendengroep zaten, wisten ze alles van elkaar. Als de een dan iets had uitgehaald kon de ander het verklikken. “Maar dat deden we natuurlijk nooit,” zeggen de twee met een glimlach. “We zijn een tweeling maar ook allebei onszelf. Het is niet zo dat wij net als sommige tweelingen aan hetzelfde denken, hetzelfde dromen of elkaars pijn voelen. We gaan heel goed samen maar ook prima los. Daarom hebben we ook niet echt nagedacht over hoe het zou moeten als we elkaar niet meer hebben, al gaan we er vanuit dat dat nog lang niet gaat gebeuren. We leven ook ons eigen leven. Als we close met iemand anders worden, merken we dat niet aan onze relatie. We blijven elkaar nog even vaak zien en zo is er ook nooit gedoe over.”
Tekst: Mathieu Bosch