Wim Roefs
‘Pino is mijn grote trots’
Het ommetje dit keer is met een van de grondleggers van de Dorus, fotograaf Wim Roefs (64). Voordat we gaan wandelen neemt hij me mee naar zijn tuin en dierenweide om zijn verzamelingen te bekijken. Beelden en vooral ook dieren. Alles loopt en staat er door elkaar. We kennen Wim natuurlijk vooral van zijn foto’s. Veel mensen hebben wel ‘unne Roefs’ aan de muur hangen. Hij werkt veel in opdracht en heeft zich toegelegd op mensen fotograferen. “Veel fotografen vinden dat lastig, een ‘kop’ fotograferen, je moet contact maken. Mensen op hun gemak stellen. Dat kan ik, in een paar minuten dring ik door en maak ik de foto’s.”
AFGEFAKKELD
Wim vertelt vol passie over zijn fotografie en dat hij als 28-jarige aardrijkskundedocent aan het Lyceum in Boxtel kennismaakte met de vader van een van zijn leerlingen. Deze man had een grote fotostudio en daar ging Wim helpen als hij klaar was met lesgeven. “Ik maakte al foto’s voor de wekelijkse edities van de krant maar ik wilde meer.” Daar hoorde hij dat hij naar de fotoacademie moest om het vak te leren en hij besloot te stoppen als docent. Ondertussen had hij samen met ‘zijn’ Hannie een huis in Loosbroek gekocht en werden zijn kinderen (Ivar, Eva en Ludo) geboren. Op de academie werd hij helemaal ‘afgefakkeld’. Zijn talent werd niet meteen herkend maar hij zette door en was een van de weinigen die uiteindelijk slaagde! “Ik ben een verzamelaar, ik heb de plek en vind het leuk om bijzondere dingen op de kop te tikken.” Hij verzamelt niet alleen kunst maar ook dieren. Pino (de struisvogel) is zijn grote trots. “Er komen steeds vaker gezinnen met jonge kinderen kijken en niet alleen uit Loosbroek.”
ZEN
Zijn schildpadden vormen niet alleen een verzameling, het zijn er zo’n 45 en er zijn verschillende soorten en groottes, maar ze hebben ook een belangrijke taak. “Ze zorgen ervoor dat ik kan onthaasten, ze geven me rust.” Want Wim zegt geen nee als ze hem bellen voor een opdracht. En hij wordt vaak gebeld. “Kunst, je hebt van die kunstkenners die heel interessant en elitair doen over kunst maar zo ben ik niet. Ik verzamel de ingrediënten en tijdens het proces van fotograferen ontstaat er iets en dat is mooi maar ik vind het soms lastig om het verhaal erachter te vertellen, misschien had ik daarvoor naar de kunstacademie moeten gaan.”
PUBLICATIES
Wim is vooral trots op zijn werk dat in boekvorm is uitgegeven, dat is blijvend. Denk bijvoorbeeld aan ‘100 jaar Loosbroek’. Ook verzamelt hij zijn vrije werk in boekjes onder de titel ‘Unne Roefs’. En hoewel hij het verhaal erachter misschien niet zo mooi kan verwoorden, zorgt hij er wel voor dat we de emoties voelen en daar draait het om bij kunst.
Tekst: Willemien Manders