Annie van der Wielen
‘Ik waor de beste van de klas en ik zit niet te zwetsen’
“Het uurste huis met een leien dak op ’t Loo, daar ben ik geboren en daar heb ik het goed naar mijn zin gehad,” vertelt Annie van der Wielen (92). Een mooie herinnering is voor Annie de Maria-processie. “Het was een hele eer om Lieve-Vrouwedraagster te zijn. Ze hadden mijn vriendin eerst gevraagd en toen mocht ik ook meedoen. Je moest een witte jurk aan en we liepen vanaf de Petrus kerk door Uden. Ik heb twee jaar op kostschool in Veghel gezeten want ik moest van ons thuis onderwijzeres worden, maar dat wou ik helemaal niet en daar heb ik helemaal geen spijt van gehad. Ik heb geleerd voor naaister. Thuis moest ik overalls vermaken maar het liefst maakte ik nieuwe spullen. Ik waor de beste van de klas en ik zit niet te zwetsen. Naaien heb ik altijd graag gedaan en toen ik trouwde heb ik de naaimachine van ons thuis meegekregen. Toen ik niet meer kon naaien omdat ik neuropathie aan mijn handen kreeg heb ik mijn naaimachine aan Harrie Somers uit Vorstenbosch gegeven voor de missie.”
DERTIG
“Met mijn nichtjes ging ik graag fietsen want we mochten maar één keer in de maand gaan dansen.” Tijdens zo’n fietstochtje richting Vorstenbosch ontmoet Annie haar Frans. “Met zijn vrienden kwam Frans de week erop bij ons thuis buurten en zei: ‘Ik heb de hele week aan jou gedacht,’ en zo is het begonnen.” Samen gingen ze in Loosboek wonen aan de Jonkerstraat omdat Frans daar zijn loonbedrijf had. “We hebben ons huis zelf gebouwd en ik heb mee steaangedragen,” zegt Annie trots. Samen krijgen ze vier kinderen Hans, Twan, Frank en Rianne. “Ik ben altijd huisvrouw gebleven en omdat we een loonbedrijf hadden moest ik altijd de telefoon aannemen. Ik mocht niks afspreken met de boeren maar ze moesten ’s avonds terugbellen als Frans thuis was met het eten.” Ze woonde dertig jaar in Uden, dertig jaar op de Jonkerstraat en nu alweer tweeëndertig jaar op de Molenhoeve, licht Annie toe. Toen de kinderen het huis uit waren gingen Annie en Frans graag op zaterdagavond dansen bij dansschool Verhoeven in Uden. “Ik pakte geen borreltje mar viet een gleske limonade want een borreltje dronk je niet als vrouw,” weet Annie nog.
BUURTEN
“Ik kan met mijn handen niet meer handwerken. Ik lees graag romans en levensverhalen van bekende mensen van de televisie. Ik ga één keer per week weg naar Laverhof om een dagje weg te zijn, om koffie te drinken, om te buurten en te kaarten en te Rummikubben en na de koffie om 16.00 uur ga ik naar huis om thuis unne boterham te eten. Op woensdagmiddag ga ik naar de ontmoetingsmiddag in De Wis en we hebben daar een gezellige groep,” sluit Annie af.
Tekst: Chantal Kanters | Foto: Maddelon Dekkers