Erik van Dijk
Het sprookje van Slabroek
Eric van Dijk (54) woont samen met zijn vrouw Miriam en hun kinderen Bram, Guus en Marloes aan de Dorpsstraat. De geboren Liempdenaar vond zijn liefde bij Lunenburg. “Ik was 20, zij 16, maar ik zag het meteen wel zitten,” lacht hij. Dat bleek wederzijds. “Het was al vrij snel serieus met ons. Mijn vader grapte altijd dat ik vóór m’n 25e het huis uit moest zijn. Dat is gelukt. Toen ik 24 was gingen we samenwonen in Uden, op Slabroek, bij een varkensbedrijf van de ouders van Miriam. Toen we trouwden stond dat ook op de uitnodiging: het sprookje van Slabroek. Zodra dat bedrijf drie jaar later werd verkocht verhuisden we weer mee naar een ander bedrijf, nu aan het Maxend in Nistelrode. In die tijd zijn we ook gaan bouwen aan ons huidige huis, de helft van een boerderij, waar mijn schoonmoeder nog is geboren. We kochten het stalgedeelte en verbouwden dat zelf. Dat is inmiddels ruim 20 jaar geleden en we zijn net weer aan het verbouwen.”
DA WAS IK NIE
Dat bouwen gaat hem goed af. Eric is timmerman en werkt als zzp’er zelf dagelijks in de bouw. Hij werkt voor aannemers, maar neemt ook zelf projecten aan met een collega. “Ik werk zoveel mogelijk in de buurt. Da wijd weg hoeft voor mij niet, er is hier ook genoeg te doen.” Zijn ontspanning vindt hij onder andere bij PSV.
“PSV zit in mijn hart, als kind ging ik daar al met m’n vader naartoe.”
“Nog steeds is het een heerlijk uitje om met vier maten de thuiswedstrijden te bezoeken. Natuurlijk mopperen we ook weleens als het tegenzit, maar de mooie momenten blijven altijd.” Genieten doet hij ook van zijn gezin en de familie. Eric heeft een zus en een tweelingbroer. Een eeneiige. “We lijken veel op elkaar, ja. Heel vroeger droegen we ook dezelfde kleren, daar hebben we veel kattenkwaad mee uitgehaald. Als ik met iemand ruzie had gaf ik vaak m’n broer de schuld. ’Da was ik nie, da was hij…’ en andersom deed hij dat ook natuurlijk. Op 1 april hebben we ook wel eens van klas gewisseld. Het duurde even voor de leraren dat dan door hadden. De verwarring is er nog altijd. Soms groeten mensen mij die ik niet ken. Mijn broer heeft een klein vrouwtje met zwart haar, ik een grote blonde. Dan denken ze dat mijn broer vreemdgaat, want dan hoor ik soms de roddels. Dat blijft grappig, ook na 50 jaar.”
DE BOSSEN IN
Inmiddels woont Eric langer in Loosbroek dan in Liempde. “Ik heb niet zoveel meer met Liempde. Het dorp is harder gegroeid dan Loosbroek, het is hier nu eigenlijk zoals Liempde in mijn jeugd. En dat bevalt me prima, veel mensen kennen elkaar, het is gemoedelijk, ik voel me er echt thuis. Mijn ouders verhuisden jaren terug al van Liempde naar Boxtel, waar mijn vader vorig jaar helaas overleed. Mijn beste kameraard woont er nog wel en ik ga er nog wel eens mountainbiken, met een aantal Liempdse. Elke zondag twee uurtjes de bossen in, altijd lekker, maar Loosbroek blijft thuiskomen.”
Tekst: Mathieu Bosch | Foto: Miriam van Dijk