Mies Heerkens
‘Ik ben van ’t vuur’
Mies Heerkens (66) verhuisde zes keer maar bleef altijd in Loosbroek. Via De Bleken, Dorpsstraat, Pastoor de Grootstraat, Jan Dobbelsteenstraat en Molenhoeven staat zijn nu voorlopig laatste huis aan de Bergmolen.
Mies groeide op in het tweekappertje pal naast de basisschool. “Een mooie tijd en een zorgeloze jeugd. Ik herinner me vooral het crossen bij ons achter. Met een oude JLO of een NSU’tje. Brommermerken die allang niet meer bestaan, maar het motorrijden bleef altijd mijn passie. Ik kocht mijn eerste echte motor op m’n zeventiende, daar mocht je toen zonder rijbewijs al mee rijden op de binnenwegen. Ik reed er dagelijks mee naar m’n werk in Dinther, Bij ‘De Nillis’, een staalbedrijf waar ik de liefde voor het ijzer vond. Later werkte ik ook nog bij Jan van Krieken, de Loosbroekse smid. Al snel kocht ik een lasapparaat om thuis van alles zelf te maken.” Samen met zijn Maria bouwde hij een huis aan de Pastoor de Grootstraat waar hij in ’80 ook de eerste schreden in het ondernemerschap zette, uiteraard in het ijzer, hij maakte kachels, hoofdzakelijk ‘open vuur’. “Ik ben altijd met vuur in de weer geweest. Ik zit er graag warmpjes bij, dat zal het zijn,” lacht hij.
HARLEY DAVIDSON
In ’90 verhuisde hij naar de Molenhoeven waar hij opnieuw zelf een huis bouwde, nu met een wat grotere werkplaats. Het bedrijf groeide en er kwam personeel. “Niet meer dan twee, er was lange tijd werk genoeg, maar ik hield het bedrijf bewust klein. Het kachels maken veranderde in het plaatsen van marmeren en zandstenen schouwen. Daar hebben we ons in gespecialiseerd. Mensen denken nog vaak dat ze bij mij een kachel kunnen kopen. Dat is niet zo. Ik verkoop niets, alleen het technische verhaal.” Het motorrijden is er nog steeds en er staat nu een Harley Davidson te pronken in zijn garage. “Het is de rode draad in mijn leven, iets wat me altijd heeft getrokken, de vrijheid. Dat is echt mijn passie.‘‘ Heerlijk om alleen of met vrienden eropuit te trekken. Ik heb alle warme landen van Europa wel gezien, net als twee toertochten door Amerika.
VERJAARDAGSFEESTJE
Die vrijheid is ook wat me trekt in het ondernemerschap. Een familietrekje. Mijn broers zijn ook allemaal ondernemer. Op verjaardagsfeestjes gaat het er dan ook vaak over. Het is toch een bepaalde manier van leven en werken. Natuurlijk probeer je wat te verdienen, maar het kunnen bepalen wat en wanneer je wat doet is ook belangrijk. Een eigen koers, eigengereid kunnen zijn, dat past ons wel. Het is me goed gegaan, maar dat is me niet aan komen waaien, ik heb altijd hard gewerkt, maar nooit met tegenzin. Nu mijn pensioen langzaam in beeld komt, ga ik het misschien langzaam wat rustiger aan doen. Geen zes dagen in de week meer, maar bijvoorbeeld nog vijfen-een-halve dag,” grijnst hij. “Misschien ga ik op de zaterdag wat minder doen. Ach ik vind het werk nog steeds leuk. En bezig blijven is belangrijk, rust roest. Mooi een bietje blijven scharrelen, dat is mijn plan.”
KARAKTERISTIEK HUIS
Voor zijn werk kwam Mies jarenlang op ontelbare plaatsen in Nederland en België, in vaak de mooiste huizen, maar hij heeft nooit overwogen om Loosbroek te verlaten. “Drie jaar geleden besloten we nog een keer, en waarschijnlijk nu voor het laatst, te gaan bouwen. Ook omdat we een mooie bouwplek op een steenworp afstand vonden. Onze zoon Tim koos toch, na tien jaar in Den Bosch te hebben gewoond, voor Loosbroek en woont nu in ons huis bij de werkplaats. Wij wonen nu heerlijk aan de Bergmolen in een karakteristiek huis, helemaal op maat voor ons en precies zoals we het graag wilden. Waarom zouden we hier weggaan als het goed is? Nee, doe mij maar Loosbroek. Mijn familie woont in de buurt, we hebben een hechte band en het is hier gewoon heel goed wonen.
OPENHARTOPERATIE
Als ik terugkijk geef ik mijn leven een 9. We hebben drie kinderen, vier kleinkinderen en de vijfde is op komst. Er is overal wel eens wat en iedereen heeft ooit wat tegenslag, maar het gaat ons goed, we zijn gezond en ik heb eigenlijk nooit ergens last van gehad. Nou ja, even van m’n hart. Er was een paar maanden geleden een openhartoperatie nodig om wat te repareren, dat was even schrikken maar ik ben er goed doorheen gerold. Het probleem is opgelost en ik kan weer door. Ik ben een Bourgondiër. Hard werken en hard genieten, daar geloof ik in. We drinken graag een goed glas wijn, en houden van lekker eten en dat blijft wat mij betreft nog heel lang zo. Ik moet natuurlijk wat op m’n gewicht letten maar ik fiets tegenwoordig elke dag naar mijn werk in de Molenhoeven. Misschien helpt dat. En dat het maar 200 meter is? Och alle beetjes helpen, en het moet wel leuk blijven toch?”
Tekst: Mathieu Bosch | Foto’s: Wim Roefs