Karin Vermeltfoort
‘Snel terug naar Loosbroek’
Ze is de dochter van ‘mulder’ Grard van Krieken en Jo van Empel en mede-eigenaar van Vobra (Voeder Oost Brabant). Carin Vermeltfoort (55) vertelt haar verhaal tijdens ons ommetje in het donker. Ze werkt er al bijna haar hele leven. Vroeger toen de fabriek nog naast haar ouderlijk huis stond aan de Dorpsstraat was ze er al te vinden. Na de Mavo wilde ze naar de MAS in Oss maar daar zeiden ze: “Wat moet zo’n klein meiske tussen de varkens?” Toen kwam de vraag van haar ouders om thuis te komen werken in het kantoor waar haar moeder haar alle beginselen over de inkoop en verkoop leerde. Het was een gezellige tijd thuis. “Er was altijd volk,” vertelt ze, “in de fabriek en in het winkeltje dat er nog een tijd is geweest naast het woonhuis. Ik hield van de drukte en de aanloop.” Nu houdt ze van rust met bezoek of een feestje op z’n tijd maar is ze ook graag thuis. Haar man Bert lijkt het tegenovergestelde te zijn. Hij staat vaak op de voorgrond. “We hebben afgesproken dat ik niet altijd mee hoef. Zo is ze er bij met het Kreuge-ontbijt om eitjes te bakken voor de carnavalsvierders. Toch is de voorgrond haar niet vreemd. Carin is lid geweest van de Loosbroekse toneelvereniging. En glundert als ze daar aan terug denkt. Ze speelt ze geen toneel meer, maar misschien ooit toch weer?
BEESTENBOEL
Vroeger was ze ‘sponsor’ van Lunenburg. Ze was er altijd te vinden en heeft daar vele gezellige avonden doorgebracht. Ze leerde er Bert kennen. Na hun trouwen hebben ze enkele jaren in ‘Rooi’ gewoond maar ze kwam snel terug naar Loosbroek toen daar het huis aan de Dintherseweg te koop kwam. “Ik ben vooral gevallen voor de ruimte eromheen zodat we dieren konden gaan houden.” Samen met Bert geniet ze van de beestenboel en heeft ze drie kinderen, Romy, Luuk en Roel. Alweer bijna vier jaar geleden is het dat de fabriek in Loosbroek afbrandde. Een heftige brand, waarschijnlijk veroorzaakt door bliksem, verwoestte het gebouw. Het verwrongen staal heeft nog lang op het terrein gelegen. “Dat was moeilijk om te zien, ondanks het feit dat het maar een gebouw was en wat dierbare spullen, was het zwaar voor de familie.” Toch is er ook een mooi moment in die nacht waar ze aan kan terug denken. Dat er vele handen waren die meteen te hulp schoten. Alle buren die hielpen om waardevolle spullen uit het woonhuis te halen en die klaarstonden om haar ouders op te vangen. “Dat was ontzettend mooi en emotioneel om mee te maken.” Nu is er geen Vobra meer in Loosbroek. En dat is jammer, maar de grote fabriek stond al langer in Veghel en binnenkort wordt er nog een geopend. En Carin werkt er nog steeds met veel plezier.
Tekst: Willemien Manders. Foto: Wim Roefs.