Marjolein van de Donk
‘Loosbroek voelt als een warm bad’
Marjolein van de Donk (37 jaar) groeide op in Loosbroek, woonde in Maastricht, Londen, Sofia en Oss en streek vier maanden geleden weer neer in Loosbroek. Aan de Dorpsstraat in het appartement naast Lunenburg om precies te zijn. Marjolein is moeder van vier kinderen (van 3, 5, 7 en bijna 9), werkt bij de Alpacafarm en is zelf-expressiecoach.
Marjolein vertelt: “Na de middelbare school studeerde ik in Maastricht en daarna aan de London College of Fashion. Vervolgens ging ik aan de slag als ontwerper bij onder andere Shoeby, maar concludeerde dat ik eigenlijk een modeontwerper ben die een hekel heeft aan mode.” Marjolein legt uit hoe dit zit: “Elk individu is uniek, dan is het toch vreemd dat we allemaal hetzelfde dragen? Bovendien hakken mode en de vaak bijbehorende ideaalbeelden in op ons zelfbeeld. Ze zorgen ervoor dat de meeste mensen geen lol beleven aan zichzelf kleden en in sommige gevallen hebben ze zelfs een negatieve impact op je levensgeluk. Terwijl mode ook heel leuk kan zijn! Daarom ben ik zelf-expressie coach, om je te leren te durven kiezen voor wat echt bij je past. Voorheen richtte ik me vooral op duurzaamheid, maar dat is verschoven naar het stimuleren van ‘dragen wat je echt wilt’, wanneer je namelijk écht nadenkt over wat je wilt dragen, komt daar bijna als vanzelf aandacht voor duurzaamheid bij.
Ik werk vooral met online coaching en dat werkt prima. Ik hoef namelijk degene die ik coach niet te zien omdat het er juíst om gaat dat iemand zelf kiest. De mensen die ik coach zijn vaak creatieven, ik denk dat dit komt doordat ik zelf ook creatief ben. Het zijn vaak mensen die veranderd zijn door iets dat ze hebben meegemaakt en hierdoor de connectie met hun kledingkast kwijt zijn. Of mensen die qua kledingstijl nooit echt zichzelf zijn geweest, maar dit nu wel graag willen.”
TAARTJES ETEN IN SOFIA
Niet alleen haar studies brachten Marjolein op bijzondere plaatsen. Samen met haar toenmalig man en twee kinderen trok ze naar Sofia in Bulgarije, haar twee jongste kinderen zijn er geboren. “Het was een te gekke, heel relaxte tijd. We hadden daar weinig sociale verplichtingen, waardoor ik een enorm gevoel van vrijheid ervaarde. Bulgarije is zo’n ander land. Het is natuurlijk veel armer dan Nederland, veel spullen en kleding worden hergebruikt, wat een heel divers straatbeeld oplevert. Wat ik een mooie Bulgaarse traditie vind is dat een Bulgaar geen standaard “Gefeliciteerd”, maar een persoonlijke wens uitspreekt voor de jarige. En ze hebben er fantastische taartjeswinkels, die mis ik wel hier,” lacht Marjolein.
TERUG NAAR LOOSBROEK
Na 3,5 jaar keerde Marjolein met haar gezin terug naar Nederland. “We vestigden ons in Oss, maar helaas liep ons huwelijk zo’n jaar geleden mis. Dit zorgde ervoor dat ik op zoek ging naar een eigen plek. En die vond ik; in Loosbroek. Het appartementje is klein en heeft tegeltjes die zo ouderwets zijn dat het alweer trendy is, maar dat past perfect bij mij en het is heerlijk om een eigen plekje te hebben. Ik heb ook niet veel nodig en leef vrij minimalistisch. Ik doe de dingen graag op mijn eigen manier. Mijn ex en ik verdelen de zorg 50/50, wanneer de kinderen hier zijn, slapen ze met zijn allen in de woonkamer. Zo gezellig!” Marjolein vond behalve een nieuwe woning ook een nieuwe baan, naast haar werk als expressiecoach. “Ik geef rondleidingen en begeleid wandelingen bij de alpacafarm in Vorstenbosch. En dat bevalt heel goed! Wie kan er nou zeggen dat ‘ie voor zijn werk elke dag door het bos mag wandelen,” lacht ze. “Toch was het misschien niet direct een voor de hand liggende keuze. Ik vond het altijd moeilijk om voor grote groepen te staan en ben best een beetje bang voor dieren. Maar ik daag mezelf graag uit.”
WARM BAD
En uitdagingen kwamen er genoeg op Marjoleins pad de laatste tijd. “Juist daarom is het fijn om weer terug te zijn in Loosbroek. Het voelt voor mij als een warm bad. Fantastisch toch; dat ik laatst een lek had en gewoon Melvin van de Boom kon bellen om het te repareren. Loosbroek voelt als mijn thuisbasis. Ik zie mezelf hier nog lopen; als klein meisje op weg naar school samen met mijn vriendinnetjes Linda van Zutphen en Anneloes van de Boom. Vriendinnen zijn we nog steeds en alles waar we langskwamen op onze weg naar school is er gewoon nog. Echt álles is in Loosbroek hetzelfde gebleven. En dat geeft heel veel rust in een fase waarin je van alles aan je kop hebt. Want het is spannend, om met vier kinderen en zonder baan helemaal opnieuw te beginnen. Maar het lukt! En dat geeft me veel vertrouwen voor de toekomst. Waar die toekomst me brengt weet ik nog niet. Maar voor nu is het goed zo, hier in Loosbroek.
Tekst: Cindy van Haaren. Foto: Wim Roefs.