Doortje Roefs
‘Als je vertelt over vroeger, kun je bijna niet geloven dat je het zelf allemaal hebt meegemaakt’
De felicitatiekaarten staan nog te pronken en de chocolaatjes komen op tafel. Nog nagenietend van haar negentigste verjaardag vertelt Doortje Roefs-van Lieshout honderduit over haar jeugd en haar bewogen leven op de boerderij aan de Stoksestraat. “Er is zoveel gebeurd, ik kan soms zelf bijna niet geloven dat ik het allemaal heb meegemaakt.” Doortje groeide op in Beek en Donk. “Ik weet nog veel van de oorlog. Dat de Duitsers binnen trokken en ingekwartierd waren in de school. Daarom moesten we op school ook Duits leren. In Beek en Donk was een zwembad en we moesten van de Duitsers leren zwemmen. Maar het was een hele stap om als jong ‘meske’ met je badpak uit dat water te komen,” lacht Doortje. “Recht na de oorlog werd ik hulpje in een bejaardentehuis in Amsterdam tegenover Artis. Ik mocht maar drie keer per jaar naar huis en ik kreeg één week vakantie. De rest was correspondentie.” Ze herinnert zich ook nog de inhuldiging van Juliana. “Ik stond toen op de Dam. Ik zie Wilhelmina nog zwaaien met haar arm…Leve de Koningin.” Doortje komt uit een gezin van elf kinderen waarvan de helft geëmigreerd is naar Canada en Amerika. “Met een volle bus werden ze naar de boot in Rotterdam gebracht. Ons vader zei: Die zien we nooit meer.” Inmiddels is Doortje drie keer in Canada geweest en heeft hiervoor bewust Engelse les gevolgd.
LIEFDE OP HET EERSTE GEZICHT
Toen Doortje op de terugweg van de Udense Kersenfeesten samen met haar vriendinnen langs de kermis in Veghel fietste, kwam ze haar echtgenoot Wim tegen. “Het was liefde op het eerste gezicht. Ik ben hem echt onderweg tegengekomen.” Doortje begint te lachen en zegt: “En ik ben verhuisd naar Loosbroek. We hadden niks, geen auto, geen telefoon, geen elektriciteit, geen waterleiding en geen vrije tijd.” Door haar huwelijk met Wim kwam ze te wonen en te werken op de boerderij van haar schoonmoeder. “Dat ging goed, ze bemoeide zich nergens mee.” Na tien jaar huwelijk kwam de toen tweejarige tweeling Louis en Michel bij hen wonen. “De kinderen waren makkelijk, iedereen paste zich aan, het ging goed zat.” Er was ook tegenslag toen Wim een ernstig ongeluk kreeg; een voet raakte bekneld in een maiskneuzer. “Hij heeft drie maanden in het ziekenhuis gelegen en drieëntwintig maanden op krukken gelopen. Hij kon nog geen touwtje oprapen. Met de boerderij ging van alles mis, maar samen bleef het wel goed.”
COMPUTER ALS ENCYCLOPEDIE
Doortje is een fitte vitale vrouw die geniet van haar hobby’s. Ze houdt van volksdansen, kaarten, wandelen en fietsen. “Fietsen is goed voor lichaam en geest. Ik vind zo’n fietshelm niet fraai, maar vallen gaat niet op afspraak, ge kletst er ineens neer.” Ook vind je Doortje vaak achter haar computer. “Ik gebruik de computer als encyclopedie. Ik lees de krant op de computer en zoek alles op wat ik wil weten. Ik zou hem absoluut niet willen missen.”
Tekst: Chantal Kanters. Foto: Miriam van Dijk.